Meg groeide op in Taiwan. Haar eerste moedertaal is Taiwanees Mandarijn. Dit lijkt op het Mandarijn dat in China gesproken wordt, maar is niet identiek daaraan. In Taiwan worden bijvoorbeeld aan het einde van een zin lange tonen toegevoegd (“a”, “e” of “o”), zonder dat deze een concrete betekenis hebben. Meg is tweetalig en spreekt naast Mandarijn ook Engels op het niveau van een native speaker. In dit interview vertelt ze onder andere over het belang van Engels in Taiwan, het leven als expat in Amsterdam en het meertalig opvoeden van haar dochtertje.

In de tijd dat Meg in Taiwan naar school ging, kregen de kinderen normaal gesproken pas op de middelbare school  Engelse les. Inmiddels is dit anders, er wordt nu vanaf groep 5 van de Taiwanese basisschool aandacht besteed aan tweedetaalverwerving. De meeste ouders in Taiwan zijn zich erg bewust van de belangrijke positie van het Engels, en ze hechten er veel waarde aan dat hun kind de taal op een goed niveau beheerst. Binnen het schoolsysteem zelf wordt door kinderen Engels geleerd, maar desondanks wordt niet altijd het hoogste niveau bereikt. Het is in Taiwan daarom niet ongebruikelijk dat er ook een privéleraar is die de kinderen Engels leert. Zo was het ook bij de ouders van Meg: ook zij wilden graag dat hun dochter goed Engels zou leren spreken. Daarom zorgden ze ervoor dat ze naar een privébasisschool kon gaan, waar er vanaf het eerste jaar al Engels werd gegeven. Daarbij kreeg Meg taalles van een privéleraar  tot ze in de laatste jaren van de middelbare school zat.
 
Meg vertelt: “Ik denk dat we in Taiwan met het niveau van Engels achterlopen in vergelijking met andere Aziatische landen. Dan bedoel ik eigenlijk vooral als je het afmeet aan vaardigheden. In Taiwan hebben de mensen wel een algemene kennis van de grammatica, maar als het om spreken en luisteren gaat, lopen we achter. Dat zie je in resultaten op toetsen zoals IELTS en TOEFL, die vaardigheden in het Engels meten op internationaal niveau.”

Na haar studie verhuisde Meg naar Nederland om een Engelstalige PhD te beginnen. Kort na haar aankomst werd ze vergezeld door haar vriend uit Griekenland (inmiddels haar man). Ze besloten om gezamenlijk een avondcursus Nederlands te volgen en de taal te leren spreken.
“Na die cursus hadden we het niveau bereikt dat we nodig hadden om ons in ons dagelijks leven verstaanbaar te maken. Mijn man en ik hebben heel verschillende moedertalen, Mandarijn en Grieks, dus met elkaar hebben we altijd Engels gesproken. Verder werken we beiden in een Engelstalige omgeving. Daardoor was er eigenlijk geen directe reden om onze beheersing van het Nederlands verder te vergoten na het afronden van de taalcursus.Desondanks wil ik dit jaar weer verder gaan met Nederlands! Ik probeer het leerproces weer op te pakken met de website van DuoLingo. Weet je, voor mij is het voornaamste probleem dat ik het Nederlands niet vaak genoeg gebruik. Soms probeer ik het wel in Amsterdam, maar daar switchen de mensen bijna altijd naar Engels. Als ik de tijd had om 2 of drie weken intensieve lessen te volgen, zou dat denk ik nuttig zijn.”

Inmiddels hebben Meg en haar man een dochtertje. Zij wordt tweetalig opgevoed, met  waarschijnlijk een derde en vierde taal als ze ouder is. Meg vertelt hoe belangrijk de omgeving is bij een meertalige opvoeding: “Het was een bewuste keuze om onze dochter tweetalig op te voeden, en in het begin was het moeilijk. Er is veel planning voor nodig om ervoor te zorgen dat er  voldoende taalcontact is in alle talen. Ik spreek Mandarijn met haar, mijn man spreekt Grieks. Haar derde taal zal Nederlands worden, dit leert ze als ze naar de dagopvang gaat. We hebben besloten om van het Engels geen prioriteit te maken. Dit zal ze misschien passief leren doordat ze ons hoort spreken, bovendien leert ze het later op school.”

Meg is nu al een aantal jaren in Nederland. Ze vertelt dat ze vooral de familiebijeenkomsten uit Taiwan mist. Dit geldt ook voor haar man, die zijn wortels heeft in Griekenland. Beiden hebben ze echter een positieve ervaring van het leven in Amsterdam: “We hebben sinds onze aankomst erg naar ons zin gehad. Doordat we geen vloeiend Nederlands spreken, hebben we soms het idee dat we niet volledig integreren in de Nederlandse samenleving. Maar Amsterdam is erg internationaal, dus het is het gemakkelijk om ons toch thuis te voelen.” Ik vraag aan Meg of ze het aan Nederlandse mensen aan zou raden om Taiwanees Mandarijn te leren. Ze antwoordt: “Ja, waarom niet! Je kunt een leraar nemen voor taallessen en op die manier Taiwanees Mandarijn leren spreken. Het mooie is: via een taal kun je ook een cultuur leren kennen.”

Geschreven door: Annemarie Prins, studente Rijksuniversiteit Groningen

Gepubliceerd: September 2015